Na tig verschillende datumprikkers en de nodige flexibiliteit zijn we er tenslotte uitgekomen: het werd 27 en 28 maart.
En dan gaat het uiteindelijk toch nog mis, want op het allerlaatst moest Carla helaas om gezondheidsredenen verstek laten gaan en kon Ineke alleen op de 27ste.
De keuze voor ons jaarlijkse uitstapje was gevallen op Rijsbergen, of all places!
Je zou het niet verzinnen, ware het niet dat Trudy ons had uitgenodigd voor een nachtje logies en ontbijt in haar Bed & Breakfast : ‘Gripsholm’.
Van het beroemde Zweedse kasteel met deze naam had het niets weg, maar wel alles van een
droomboerderij. Midden in het Brabantse boerenland en tegelijkertijd een prima uitvalsbasis voor culturele activiteiten.
Zo vlakbij Zundert besloten we dan ook om ons op dag één in de voetsporen te begeven van Vincent van Gogh.
In het Vincent van GoghHuis, een museum dat op de plek van zijn geboortehuis is gebouwd, komen we van alles aan de weet over de beroemde schilder. Wat opvalt is, hoezeer deze familie werd geteisterd door zware depressiviteit.
Van de zes kinderen pleegde één zoon op latere leeftijd zelfmoord en een aantal van hen belandde uiteindelijk in een psychiatrische inrichting. Over het feit dat Vincent zich met een pistool van het leven zou hebben beroofd bestaat, bij onze gids althans, gerede twijfel.
Na het museum volgt een rondleiding buiten. Eerst naar de tuin, die in grote lijnen bewaard is gebleven. Vervolgens naar het kleine Hervormde kerkje - wereldwijd bekend van Vincents schilderijen - waar vader Theodorus Van Gogh dominee was.
Binnen is alles bij het oude gebleven, van de kroonluchter en de kansel tot het doopvont. Hier werd Vincent van Gogh gedoopt, hier luisterde hij in de kerkbanken naar zijn vaders preek. Wij wanen ons bijna op ‘heilige grond’.
Hier bezocht hij ook het kerkhof, waar hij telkens weer oog in oog kwam te staan met zijn eigen naam op de kleine grafsteen van zijn broertje Vincent, dat in 1852 dood was geboren. Precies een jaar voordat hij zelf ter wereld kwam. Dat dit een behoorlijke impact op hem heeft gehad moge duidelijk zijn en ook wij zijn onder de indruk van het grafzerkje met daarop de zo beroemde naam.
Nog vol van alle informatie zouden we bijna vergeten onze gids bij het afscheid een klein blijk van waardering te geven. Omdat we in de gauwigheid geen kleingeld voorhanden hebben, wordt het een groot blijk van waardering en gaat de goeie man ervandoor met een fooi waar hij de rest van z’n leven alleen nog van kan dromen!
We blijven in van Goghs voetsporen en lopen richting een voormalig klooster, even verderop in ‘zijn’ straat.
Ons doel heeft niet zozeer met religie te maken, als wel met een gezonde eetlust. Alleen de naam - Bij de Nonnen’ - herinnert nog aan de vroegere bestemming van het deftige oude pand, dat inmiddels is omgedoopt tot een aanbevelenswaardig restaurant.
Terug in de boerderij brengen we de avond door met een komische film. Melig genoeg om ons - geholpen door een paar glaasjes wijn - terug te voeren naar de lacherige sfeer van weleer....
Ontwaken in deze weidse natuur, deze overweldigende stilte - slechts doorbroken door eenden- en vogelgeluiden - is een waar feest.
Na een goed verzorgd ontbijt wandelen we een aantal uren uur langs bos, beemd en Turfgraaf om na een stevige lunch en weer helemaal bijgepraat over elkanders wel en wee, ieder ons weegs te gaan.
Dank aan Trudy voor gastvrijheid, organisatie en gezelligheid
Dank aan Emmeken, Gerda en Ineke voor hun essentiële bijdrage
Een speciaal woord van dank dank aan mijn ‘slapie’, omdat zij godzijdank niet heeft gesnurkt! Wij hopen dat ook Corrie en Cornélie volgend jaar mee kunnen doen.
En voor Carla: beterschap en volgend jaar ben je er ook gewoon weer bij!!
Tekst: Agnes
Publicatie: CarlaReunisten Nijmeegs Lyceum
